پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
«قصه یک رویداد در فرنگ؛ تجربه شرکت در رویدادهای بین‌المللی» عنوان پنلی بود که در رویداد پردیس سامیت و در روزی که رویداد موبایل بارسلون به دلیل شیوع ویروس کرونا لغو شده بود، برگزار شد. در این پنل رضا قربانی، رئیس هیات مدیره موسسه تراکنش، علی هزاوه، معاون امور فناوری پارک فناوری پردیس و حسام حسینی، مدیرعامل اثنا در این پنل حضور داشتند. این پنل به بیان تجربیات پنلیست‌هایی گذشت که در رویدادهای بین‌المللی حضور پیدا کرده بودند. آنها علاوه بر بررسی موفقیت‌ها، دلایل تمایز رویدادهای خارجی با داخلی را مطرح کردند.
در ابتدا این سوال مطرح شد که رویدادهای خارجی در حوزه کارآفرینی چه بوده و خارج از ایران در این حوزه چه خبر است؟ هزاوه در پاسخ به این سوال با بیان اینکه رویدادها از دو زاویه چارچوب و محتوا قابل بررسی هستند، گفت: «در رویدادهای خارجی در هر دو بخش جزئیات زیادی برای یادگیری هست. در این رویدادها توجه به جزئیات بسیار زیاد است. طوری‌که مخاطب وقتی وارد رویداد می‌شود حس می‌کند برگزارکنندگان خود را جای او گذاشته‌اند، تمام نیازهای او را شناسایی کرده‌اند و برای آن راهکار در نظر گرفته‌اند.»
او ادامه داد: «در رویدادهای بزرگ، کل شهر تحت‌الشعاع یک نمایشگاه است به خصوص رویدادهایی که بین‌المللی است. در فرودگاه که وارد می‌شوید به این موضوعات توجه کرده‌اند که کارت‌های ورود شما را همانجا ارائه دهند. در حقیقت از فرودگاه برای شما برنامه دارند تا وقتی که وارد رویداد می‌شوید. کارت تردد وسایل نقلیه عمومی در مدت رویداد، نتورکینگ، پذیرایی، اپلیکیشن رزرو و … مهیاست. محتوا هم موضوعی است که به آن پرداخته می‌شود. اگر کسی نه سرمایه‌گذار باشد و نه استارت‌آپ محتوای زیادی با جزئیات متعدد وجود دارد که می‌توان از آن یاد گرفت. به‌طور کلی چه در برگزاری و چه در محتوا به جزئیات پرداخته شده است.»
حسینی هم در ادامه این موضوع را مطرح کرد که در رویدادهای خارجی نمادهای شهری توسط طراحان دنیا ساخته می‌شود و این امر کمک می‌کند تا حس برگزاری نمایشگاه به حاضران القا شود.
در ادامه قربانی با تاکید بر اینکه یک برگزارکنننده خوب باید یک شرکت‌کننده خوبی باشد، گفت: «فکر می‌کنم در خیلی از مواقع سواد شرکت در رویداد را نداریم. رویداد سیملس، رویداد پکس و جیتکس دبی از جمله رویدادهایی بودند که من در آن حضور پیدا کردم. مهم‌ترین رویدادی که من رفتم رویداد MWC بارسلون بود. اتفاق مهمی که در این رویداد، افتاد این بود که به سمت فراتر از موبایل رفت و کمپانی‌ها حتی در حوزه‌های خودروسازی هم به این رویداد آمدند.»
قربانی معتقد بود رویدادی که صد هزار نفر در آن حضور پیدا می‌کنند تنها به خاطر شیوع ویروس کرونا لغو نمی‌شود. اتفاق مهمی در حال رخ دادن است؛ اینکه رویدادها در دنیا به نوعی دارند به آخر خط می‌رسند مانند اتفاقی که برای رسانه‌های چاپی در حال رخ دادن است. سوال این است که چه چیزی می‌توانم در رویدادی به دست آورم که در یوتیوب نیست؟ افرادی در عرصه برگزاری یک رویداد موفق هستند که موضوعی را در اختیار شما قرار می‌دهند که آن را در یوتیوب و وب به دست نمی‌آورید. خیلی از رویدادها به این بن‌بست خورده‌اند و قطعا ما هم در دنیا با چنین مساله‌ای مواجه خواهیم بود. بخش مهمی به رویدادها اضافه شده که حالت سرگرم‌کنندگی دارد و این مسکن است. آنچه یک رویداد را متمایز می‌کند این است که ارزشی را در اختیار افراد قرار دهد که در شبکه‌های اجتماعی نیست.»
قربانی با طرح یک سوال گفته‌های خود را ادامه داد: «در ایران روزنامه چه‌طور شکل گرفت؟ منطق آن اشتباه بود. امیرکبیر کار بزرگی کرد اما به زور روزنامه را به ساختارهای سیاسی و اقتصادی ایران آورد و به زور کارمندان حکومت را مجبور به خریدن و خواندن کرد. اما روزنامه در دنیا چه‌طور شکل گرفت؟ در دنیا افرادی در کنار ساحل کالا را با کشتی می‌آوردند. فردی دید که کالاها آورده می‌شود اما اطلاعاتی درباره آنها وجود ندارد. او کاغذی را ایجاد کرد و در آن نوشت که کشتی‌ها با چه کالایی به بندر رسیده‌اند. اما حالا این سوال پیش می‌آید که آدم‌ها همان روزنامه را چرا نمی خرند؟ چون می‌توانند در وب آن را بخوانند. حالا رویداد چه کاری می‌تواند انجام دهد و اگر افراد به رویداد بروند چه به دست می‌آورند؟ این بن‌بست جدی است. رویدادهایی که خیلی بزرگ هستند هم بیشتر آسیب می‌بینند. به اعتقاد من رویداد موبایل بارسلون خیلی شلوغ بود. در جیتکس هم نمی‌توان چیزی دید به قدری که شلوغ است و افراد متعددی در حال رفت‌وآمد هستند. وقتی می‌توان همان اطلاعات را در جای خلوت‌تر و با آرامش بیشتری به دست آورد چرا این راهکار را در پیش نگیریم؟»
او ادامه داد: «در رویداد موبایل بارسلون دولتی‌هایی از ایران آمده بودند که روز اول در نمایشگاه بودند و بعد دیگر دیده نمی‌شدند. آنها هیچ چیز درباره رویداد نمی‌دانستند درحالی که تصمیم‌ساز کشور بودند. من جایی تصمیم گرفتم بروم و ببینم اما در دنیا افراد به رویداد می‌روند چون بخشی از کسب‌وکار است. اگر قرار است رویدادی به خوش‌وبش بگذرد خیلی هزینه‌بر خواهد بود.»
رئیس هیات مدیره موسسه تراکنس به برگزاری نهمین همایش بانکداری الکترونیک و نظام‌های پرداخت اشاره کرد و گفت: «این همایش بزرگترین گردهمایی فعالان بانکی کشور است و قرار است هفته دیگر برگزار شود. این همایش و محتوای مطرح شده در آن قرار است برای یک سال آینده روندهای فناوری و بانکی را مشخص کند اما در واقعیت اینطور نیست. این کار را پژوهشکده پولی و بانکی می‌توانسته انجام دهد و همه روی آن اجماع دارند.»
در ادامه حسینی و در پاسخ به این سوال که چرا در ایران امکان برنامه‌ریزی دقیق برای رویداد وجود ندارد، عنوان کرد: «در رویدادهای بین المللی زمان و حتی تم رویداد از یک سال گذشته مشخص است اما در ایران اینطور نیست. این به خاطر شرایط کشور ماست. اما باید بپذیریم که در این کشور زندگی می‌کنیم و باید خودمان را با شرایط وفق بدهیم و سعی کنیم به استانداردها نزدیک شویم. مجوز قسمتی از مسئولیت برگزارکننده است، آشنایی با مسائل حراستی و تجهیزات فنی هم بخشی دیگر از مسئولیت برگزارکننده یک رویداد است.»