راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

ترس‌ولرز

رضا قربانی / «نگرانی‌ها از تجارت با ایران» شاید مهم‌ترین دستاورد حضور ما در نمایشگاه کارت و پرداخت خاورمیانه 2016 بود؛ دقت کنید که در بارسلون، برلین، لاس‌وگاس یا یکی دیگر از شهرهای اروپایی و آمریکایی به دیدن شرکت‌های اروپایی و آمریکایی نرفته‌ایم، بلکه در حاشیه خلیج‌فارس و در نمایشگاهی که تمرکزش بر خاورمیانه است به دیدار این‌ها رفته‌ایم؛ این‌هایی که اتفاقاً دوست دارند بعد از سال‌ها کشمکشی که داشتیم و حالا به آرامشی نسبی در روابط و ارتباطات بین‌الملل رسیده‌ایم با ما یک کارهایی انجام دهند. جاهایی که مدیران ارشدتر حضور داشتند می‌شد صحبت کرد و کار را جلو برد اما آنجاهایی که مدیران میانی بودند هراس داشتند و چون نمی‌توانستند تصمیم بگیرند ما را می‌راندند.

هرچه که برندی بزرگ‌تر و شناخته‌شده‌تر است، ترس آن‌ها از تعامل با ایرانی‌ها نیز بیشتر می‌شود؛ هندی‌ها و چینی‌ها بدون ترس با ما صحبت می‌کنند اما فرانسوی‌ها، آلمانی‌ها و آمریکایی‌ها با ترس‌ولرز درباره تعامل اقتصادی‌شان با ایران صحبت می‌کنند و این در حالی است که بسیاری از آن‌ها با ایران تعامل اقتصادی دارند و همین‌الان هم بسیاری از کالاهای آن‌ها در خاک ایران ارائه‌شده و استفاده می‌شود؛ بسیاری از اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها ترجیح می‌دهند نه اظهارنظری درباره تجارت با ایران کنند نه حتی درباره برنامه‌های احتمالی‌شان صحبت کنند. آن‌ها ترجیح می‌دهند اگر فعالیتی هم دارند به‌دوراز چشم رسانه‌ها نگه‌دارند و هرچه که کالا به سمت نرم‌افزار و راه‌حل می‌رود این واهمه بیشتر هم می‌شود. همه می‌دانند که سرمایه ترسوست و خودش را در معرض آسیب قرار نمی‌دهد. پس نمی‌توان از خارجی‌ها برای انتقال احساس «نگرانی» گله کرد و خرده گرفت. تندروها کار خودشان را می‌کنند و جلوی توسعه و رشد و پیشرفت را می‌گیرند.

به نظرم بعد از تحریم، همان‌طور که کاسبان تحریم را داشتیم احتمالاً، کاسبان پس از تحریم را هم داشته باشیم. کسانی که در دوران تحریم از بازار گل‌آلود ماهی می‌گرفتند و حالا بعدازاین به دنبال ماهی گرفتن از شرایط جدید هستند. این روزها برخی به دنبال این هستند که با نشان دادن چهار برند «خارجکی» بین‌المللی شدنشان را به رخ بکشند و با برگزاری نمایشگاهی یا چیزی مانند آن، از آب گل‌آلود ماهی بگیرد؛ وقتی خارجی‌ها در تعامل با ما ترس‌ولرز دارند، پس برگزاری رویدادی که عمق نداشته باشد و صرفاً ویترینی از چند نام خارجی بیشتر نباشد «شوآفی» بیش نیست.

ما نیاز به تعامل داریم. تعامل هم به میدان‌دار احتیاج ندارد که کسی میدان‌داری کند. اگر کار شدنی باشد همان دبی هم می‌شود انجام داد و لازم نیست در تهران همه را سرگرم کنیم که مثلاً داریم کاری می‌کنیم کارستان. ثبات و امنیت لازمه جذب سرمایه است و شوآفی فقط وقت تلف کردن است.

منبع: هفته‌نامه عصر ارتباط

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.