پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
نگاهی به آنچه در گردهمایی حرفه‌مندان صنعت غذا در خانه «کارمان» اتفاق افتاد / نیاز کسب‌وکارها به تزریق نگاه انسانی‌تر
فاطمه رستمی / خانه کار و دیدار کارمان به‌عنوان اولین باشگاه خصوصی حرفه‌مندان در ایران یکی از پایه‌های فعالیت خود را بهبود تجربه کار در ایران قرار داده است. این خانه با گردهمایی جمعی از فعالان پیشرو در زمینه سرمایه‌گذاری، صنعت، تجارت و سایر کسب‌وکارها به دنبال حرفهای تازه‌ای در این عرصه است.
عصرانه سیزدهم کارمان عنوان برنامه‌ای بود با محوریت صنعت تولید و مواد غذایی و صنایع وابسته که عصرگاه ششم تیرماه در کارمان تهران برگزار شد. نگار صدقی مدیرعامل بِل روزانه، مهدی معصومی بنیان‌گذار و مدیرعامل تلاونگ و مهدی کریمی تفرشی رئیس هیئت‌مدیره مجتمع صنایع غذایی گل‌ها، در مورد موضوعات اقتصادی و حرفهای پیرامون تحولات و معضلات فعالیت صنعتی خودشان سخنرانی کردند.
برندسازی در حد صفر
اولین سخنران این جلسه مهدی معصومی بنیان‌گذار و مدیرعامل تلاونگ بود. او به‌عنوان نماینده‌ای از صنعت مرغداری ایران که ازنظر میزان تولید مرغ و تخم‌مرغ هشتمین کشور دنیاست، در سخنرانی خود به پیشرفت‌های این صنعت در کشور اشاره کرد و گفت: «ما در تولید مرغ و تخم‌مرغ خیلی بزرگ هستیم، اما در برندسازی در حد صفر باقی‌مانده‌ایم.»
بنیان‌گذار کارخانه تلاونگ رابطه صنایع غذایی و نیازی که به اعتباردهی جدی از سوی بانک‌ها دارند را امری وابسته با سایر مسائل مثل تورم دانست. او به رسانه راه پرداخت درباره این نکته توضیح داد: «مشکل عمده صنایع امروز تورم است. وقتی در سال حدود 40 تا 50 درصد تورم هست یعنی ما به‌عنوان تولیدکننده باید در طول سال نزدیک به همین میزان تورم سود ببریم که تازه در جایگاه سال قبل‌مان باقی بمانیم. یعنی اگر امسال یک میلیارد پول لازم داریم، سال بعد یک میلیارد و پانصد می‌خواهیم تا به‌جایگاه سال قبل برسیم.»
او ادامه داد: «حالا اگر بخواهیم توسعه هم داشته باشیم طبیعتا سرمایه بیشتری نیاز داریم. هیچ تولیدکننده‌ای نمی‌تواند در سال 40 درصد سود ببرد پس سال بعد دچار کمبود نقدینگی می‌شود و واقعاً همه همین‌طور هستند. به این دلیل که کار تولید سوار موج تورم نیست، همیشه کسری می‌آورد. وقتی کسری آورد بانک‌ها به آن‌ها برای اعتباردهی اعتماد نمی‌کنند. به چه کسی اعتماد می‌کنند و وام می‌دهند؟ کسی که تاجر است و سوار بر موج تورم مثل ساختمان‌سازها، واسطه‌ها و زمین‌داران. آن‌ها سوار موج تورم هستند و دائماً سود می‌برند و مشکلی ندارند. تولیدکننده واقعاً به آن میزانی که باید سود ببرند، نمی‌برند.»
معصومی این چرخه تورم و موج‌سواری عده‌ای بر این جریان را معیوب دانست. او تأکید کرد که به‌عنوان تولیدکننده فقط می‌تواند بخش مربوط به خودش را کنترل کند و طبیعتا کنترل تورم کشور در دست تولیدکننده‌هایی مثل او نیست.
سوار موج تورم نیستیم و نمی‌توانیم باشیم
به گفته معصومی اگر صنعتی که او در آن فعالیت می‌کند را با مثلاً خودروسازی مقایسه کنیم، می‌بینیم که سال‌های قبل مرغ و تخم‌مرغ کیلویی مثلاً 10 هزار تومان بوده، اما قیمت خودرو چند برابر شده و مشخص است که ما تولیدکنندگان مواد غذایی نه سوار موج تورم هستیم و نه می‌توانیم سوار این موج باشیم. راهکار فقط این است که دولت به بخش صنعتی مثل صنعت غذا که سوار موج تورم نیست یارانه بدهد که نمی‌دهد. اگر تورم برطرف نشود هیچ لوایح و طرحی نجات‌بخش اقتصاد نخواهد بود. امروز تورم کشور عراق که همسایه ماست و جنگ‌زده هم هست، 5 درصد است. افغانستان هم با شرایطی مشابه عراق، تورم 3 درصد دارد.
جریان این دنیای صنعتی به کجا ختم می‌شود؟
نگار صدقی مدیرعامل بل روزانه از زاویه دید دیگری به بیان موضوعات تازه‌ای در زمینه فعالیت اقتصادی خودش و سایر همکارانش پرداخت. صدقی صحبت‌هایش را از کرونا و تاثیر آن بر اندیشه فردی و انسان آغاز کرد؛ تأثیری که بر زندگی حرفهای او گذاشته بود و شاید این تحولات زیستی برای او و همکاران صنعتی و اقتصادی‌اش تلنگری بود که تا چه حد باید به سودآوری در کار توجه داشت و فراتر از این موضوع انسانیت و سلامت زیستی انسان و محیط‌زیست او در جریان این دنیای صنعتی به کجا ختم می‌شود؟
دنیای امروز دنیای بحران است
صدقی در بخشی از صحبت‌هایش به این نکته تأکید کرد: «از یکجایی به بعد به این موضوع توجه کردم که فعالیت‌های من تا چه حد می‌تواند روی زندگی دیگران اثر بگذارد و این دیدگاه به من کمک می‌کند تا بیشتر و بهتر کارکنم و ببینم آیا این کار و تلاش منجر به پیشرفت شخصیتی خودم چه ازنظر مادی و چه ازنظر غیرمادی می‌شود یا خیر».
این مدیرعامل، دنیای امروز را دنیای بحران توصیف کرد و گفت: «بحران‌های زیست‌محیطی، اقتصادی، سلامتی و… از جمله بحران‌های حاد امروز دنیاست.»
کسب‌وکارها به ایده‌هایی فراتر از سودآوری فکر کنند
بر اساس گفته‌های صدقی کسب‌وکارها و سودآوری دو موضوعی است که در پوسته ماجرا هدف اصلی فعالان این عرصه به نظر می‌رسد، اما آن‌گونه که مدیرعامل کارخانه بِل روزانه در خانه کارمان اذعان کرد، شاید همین تلاش برای کسب سودآوری دلیل مشکلات اقتصادی عمیق امروز است. دنیای امروز ما به بیان او حاصل تئوری اقتصادی میلتون فریدمن است که می‌گوید مسئولیت هر کسب‌وکاری این است که سودآوری سرمایه‌گذارش را بیشتر کند. سؤال اینجاست که اگر هرکسی در اقتصاد به سودآوری خودش توجه کند، آیا اجتماع هم از این سودآوری منفعت واقعی می‌برد یا این منفعت تنها سهم عده‌ای خاص از افراد است؟
منابع انسانی؛ محدودیت تازه اقتصاد نوین
مدیریت منابع محدود کار بزرگ اقتصاد است. مدیرعامل کارخانه بِل روزانه در سخنرانی متفاوت خودش در هم‌نشینی کارمان، دست روی موضوع تغییر این منابع محدود گذاشت. منابع محدودی که در گذشته سرمایه بود و امروز محدودیت، منابع انسانی است.
او از تئوری اقتصادی جدیدی صحبت کرد که برآمده از دل دانشگاه آکسفورد بود؛ تئوری مورد بحث می‌گوید: «مسئولیت یک کسب‌وکار امروز پیدا کردن راهکارهای سودآور برای حل مشکل انسان‌ها و سیاره زمین است. پس مسئولیت کسب‌وکار امروز دیگر بالا برد صرف سرمایه نیست بلکه حل کردن مشکلات انسان‌ها و محل زندگی آنهاست. نگاه جدید اقتصادی در واقع به دنبال این است که سودآوری کسب‌وکارها در کنار منافع انسان‌ها و زمین معنا پیدا کند.»ّ
نهادینه کردن مسئولیت‌پذیری در کسب‌وکارها
در مقاله‌ای که صدقی در جلسه کارمان از آن یاد کرد، عنوان‌شده است که وقتی یک فعال اقتصادی و حرفه‌مند در زنجیره کاری خودش مسئولانه عمل کند، موجب ایجاد شوق، حمایت و تلاشگری بیشتر در اعضا می‌شود و درنهایت سودآوری جمعی رخ خواهد داد.
صدقی پیرو این نظریه، پایداری کسب‌وکارها در آینده را وابسته به مسئولیت‌پذیری آن‌ها عنوان کرد و گفت: «باید مسئولیت‌پذیری را در مدل کسب‌وکار نهادینه کنیم و باور داشته باشیم که مرزهای کسب‌وکار ما محدود به شرکت خودمان نیست و تصمیمات ما در جمع تأثیر دارد».
هر تغییری نیازمند اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی دقیق است
مديرعامل شركت فرآورده‌های لبني بِل روزانه كه در گفتمان خانه كارمان از اهميت هدفمند بودن شركت‌ها و مسئولیتشان در راستای يافتن راه‌حل‌های سودآور برای مشكلات انسان‌ها و سياره زمين سخن گفت و از هدفمندی و انتخاب‌های مسئولانه و دلسوزانه در بِل روزانه صحبت کرد، در گفت‌وگویی با رسانه راه پرداخت در پاسخ به این سؤال که نقش رسانه‌ها در روشنگری و انتقال دیدگاه‌های تازه به اقتصاد بحران‌زده امروز و تبادل دانش‌های نوین اقتصادی و نظریه‌های جدید کسب‌وکار چیست؟ گفت: «فکر می‌کنم نقش رسانه‌ها در شکل دادن یک فرهنگ و پیشبرد آن بسیار مهم است. خبرنگاران اقتصادی در معرفی نظریه‌های تازه و دیدگاه‌های اقتصادی جدید نقش مهمی ایفا می‌کنند.»
او افزود: «ایده‌هایی که امروز در مورد بحث سرمایه، سودآوری و دیدگاه‌های اقتصادی جدید بیان کردم، ایده‌هایی هستند که به‌شدت به فرهنگ‌سازی و تغییر ذهنیت مخاطبانش وابستگی دارند. هر تغییری نیازمند اطلاع‌رسانی درست و فرهنگ‌سازی دقیق است و اگر رسانه‌ها در این زمینه وارد شوند، اتفاق بزرگی می‌افتد. ایده‌هایی که در این زمینه مطرح می‌شود نه‌تنها ایده‌های نویی هستند بلکه خلاف باورهای سالیان سال مسئولان کسب‌وکار، نه فقط در کشور ما که در تمام كشورها به شمار می‌روند. برای اینکه بتوانیم ثابت کنیم راه و روش‌های جدید اقتصادی، راه آینده است و ثمربخش خواهد بود و منافاتی با گسترش کسب‌وکارها ندارد، فکر می‌کنم رسانه‌های اقتصادی هستند که می‌توانند درنتیجه بخشی و این اثبات کمک‌کننده باشند».
بدترین چیز این است که حرفی زده شود، ولی عمل به آن نباشد
صدقی و مجموعه بِل روزانه که هنوز در برنامه‌های کاری خودش ارتباط جدی با رسانه‌های اقتصادی ندارند، می‌گوید: «ابتدا باید کاری انجام داد بعد در ابعاد گسترده‌ای مثل رسانه از آن اقدامات حرف زد. آن‌قدر که حرف زده‌شده، ولی کاری به ثمر ننشسته، باعث شده اعتمادی که به آن نیاز است برآورده نشود. به نظرم باید زمانی از یک موضوع به‌صورت رسانه‌ای حرف زد که بدانیم ایده مورد بحث کار می‌کند برای همین ما چندین سال وقت گذاشتیم تا این حرکت‌ها را انجام بدهیم و سیستم ذهنی را راه بیندازیم و در وقت مناسب حتماً با رسانه‌ها ارتباط جدی‌تری برقرار می‌کنیم. بدترین چیز این است که حرفی زده شود، ولی در پی آن عملی دیده نشود برای همین تا عملی شدن این ایده‌ها ارتباط ما با رسانه‌ها جدی نیست و بعدازآن هم از نقش مؤثر رسانه‌ها برای انتشار ایده‌هایمان بهره می‌بریم.»
چالش‌های صنایع غذایی و انحصارطلبی
مهدی کریمی تفرشی رئیس هیئت‌مدیره مجتمع صنایع غذایی گل‌ها از دیگر سخنرانان این گردهمایی کارمان، در صحبت‌هایش اظهار کرد: «زنجیره تأمین در صنعت غذا و کشاورزی وابسته به ارز است. همچنین کار کردن در این شرایط پرمشقت است.»
کریمی تفرشی از اعتباردهی بانک‌ها و راه پر پیچ‌وخم وام گرفتن و مشکلات صنعت پخش در صنایع غذایی و انحصارطلبی در این عرصه گفت. او به این نکته تأکید کرد که برای دریافت وام، وثیقه ملکی میلیاردی لازم است و از سوی دیگر هر دیرکردی در پرداخت این وام‌ها شامل بخشودگی نمی‌شود.
یادآوری این نکته هم لازم به نظر می‌رسد که بحث دریافت دیرکرد وام‌های بانکی، میزان و چگونگی دریافت آن‌ها بارها مطرح‌شده و حتی نظرات فقهی و شرعی مختلفی پیرامون آن وجود دارد.
بانک‌ها امروز بیشتر تجارت می‌کنند
رئیس هیئت‌مدیره مجتمع صنایع غذایی گل‌هادر گفت‌وگویی با راه پرداخت به این سؤال پاسخ داد که چگونه بانک‌ها می‌توانند در امر اعتباردهی به حرفه‌مندان و صاحبان صنایع نقش بهتری ایفا کنند که موجب گشایش راه این افراد شود. او دراین‌باره گفت: «متأسفانه بانک‌ها امروز بنگاه‌هایی اقتصادی شده‌اند و تجارت می‌کنند و به‌نوعی کار تجار را انجام می‌دهند درحالی‌که کار بانک‌ها، تسهیل کردن کار فعالان عرصه تجارت است. امروز می‌بینیم که بانک‌ها سرمایه‌های مردم را به انواع گوناگون از دستشان درمی‌آورند و به‌جای اینکه سرمایه‌ها را به تولیدکنندگانی بدهند که می‌توانند درآمدزایی کنند، آن‌ها را به امور واسطه‌گری سوق می‌دهند، کارهایی که برای تولید ناخالص ملی ارزش‌افزوده‌ای به همراه ندارد. این مسئله باعث آسیب بزرگی به صنعت و تولید کشور شده است و ما به این امید هستیم که قانون بانکداری اسلامی که چندین سال است در مجلس به‌عنوان لایحه‌ای تصویب نشده باقی‌مانده است، تصویب شود و بانک‌ها بدانند وظیفه اصلی آن‌ها حمایت از تولید است نه اینکه خودشان بخواهند تجارت کنند.»
ناتوانی تجار برای گسترش طرح‌های توسعه‌ای
کریمی تفرشی از تجاری گفت که با گذاشتن سندهای ملکی و گرفتن وام‌های اندک روزمرگی‌شان را می‌گذرانند. بنگاه‌های بزرگ و متوسط اقتصادی امروز با وام‌هایی که می‌گیرند، نمی‌توانند طرح‌های توسعه‌ای خود را گسترش بدهند و فقط سعی می‌کنند نشان دهند که هنوز هستند و کار می‌کنند.
عصرانه (13) کارمان؛کارسوق یکم، نخستین رویداد از فصل جدید این رشته رویدادها بود و حدود 80 نفر از برجسته‌ترین بنیان‌گذاران و فعالان صنعت غذا و اقتصاد وابسته به آن در این گردهمایی به تبادل ایده، اهداف و پیشنهادهای کاری با همکارانشان پرداختند.
