راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

بانک‌ها و شرکت‌های فناوری جانب کدام کاندیدا ریاست جمهوری آمریکا را می‌گیرند؟

این روزها بحث انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا داغ و داغ تر می‌شود. چه خوشمان بیاید چه نیاید، آمریکا امروز یکی از مهمترین کشورهای دنیا است که هر گونه تغییری در سیاست‌های داخلی، خارجی، اقتصادی و سیاسی آن، کم یا زیاد بر دیگر کشورهای دنیا نیز تاثیر می‌گذارد. ما هم در کشوری زندگی می‌کنیم که سیاست‌های آمریکا در طول تاریخ همیشه کم یا زیاد بر کشورمان تاثیر گذاشته است. از این رو تغییر ریاست جمهوری چنین کشوری نیز باید برایمان جالب باشد و جالبتر از آن اینکه بدانیم چه کسانی یا شرکت‌هایی حامیان مالی این کاندیداها هستند. بانک‌ها و شرکت‌های فناوری آمریکایی بیشتر به کدام کاندیدا تمایل دارند؟

در رابطه با همین انتخابات سایت Open Secrets می‌کوشد در مورد منابع مالی مورد استفاده سیاسیون شفاف‌سازی انجام بدهد.

به نقل از یک پزشک، مطابق این گزارش در کارزار انتخاباتی سال ۲۰۱۲، شرکت‌های مایکروسافت و گوگل به ترتیب با ۴۴۳ هزار دلار و ۳۵۷ هزار دلار در رتبه دوم و سوم اهداکنندگان کمک‌های اقتصادی به باراک اوباما قرار دارند.

 

البته تأکید شده است که این کمک‌ها به طور مستقیم از سوی این شرکت‌ها و شرکت‌های دیگر انجام نشده است، بلکه از سوی اعضا، کارمندان و دارندگان سهام و اقوام درجه یک آنها صورت گرفته است.

بر اساس آمار سایت Open Secrets، اوباما در جمع‌آوری کمک‌های مالی بسیار موفق‌تر از رامنی عمل کرده است، اوباما توانسته است حدود ۳۴۸ میلیون دلار کمک جمع‌آوری کند، در صورتی که رامنی حدود ۱۹۳ میلیون دلار کمک دریافت کرده است.

در انتخابات ۴ سال پیش هم شرکت‌های فناوری، اوباما را ترجیح داده بودند، تا جایی که رئیس وقت گوگل – اریک اشمیت – در کارزار انتخاباتی او شرکت کرد و به عنوان مشاور عمل کرد، استیو بالمر هم چهار سال اخیر، حامی اوباما بوده است. بعد از انتخابات چند عضو گوگل وارد دستگاه اداری اوباما شدند، اریک اشمیت به همراه کریک موندی -رئیس بخش پژوهش و راهبردی مایکروسافت- عضو شورای مشورتی اقتصادی شدند.

به این ترتیب به صورت خلاصه حامیان اوباما، شرکت‌های فناوری، دانشگاه‌ها و تشکیلات حقوقی هستند، در صورتی که بانک‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری از رامنی حمایت می‌کنند.

فیس‌بوک هم تا حالا بیشتر حامی اوباما بوده است، اما موضع جدید اپل مشخص نیست و از آنجا که مطابق برنامه‌های اقتصادی اوباما مجبور به پرداخت مالیات بیشتری خواهد شد، معلوم نیست، عملا موضعش چگونه باشد.

 

در زمینه کمک‌های مالی به انتخابات در آمریکا قوانینی وجود دارد، به دو شیوه می‌شود با کمک‌های مالی در انتخابات آمریکا مشارکت کرد:

۱- به صورت PAC یا Political Action Committees: این‌ها کمیته‌های هستند که کمک‌ها را اشخاص جمع‌آوری می‌کنند و پس از جمع‌آوری آنها را در اختیار نامزد مورد نظر قرار می‌دهند.

در این شیوه کمک، هر شخص نمی‌تواند بیشتر ۲۵۰۰ دلار اهدا کند. شرکت‌ها و نهادهای اقتصادی هم نمی‌توانند به صورت مستقیم کمک کنند. آماری که در مورد شرکت‌های فناوری گفتم، این نوع کمک را شامل می‌شد.

۲- SuperPACs: اما این همه داستان نیست و شیوه دیگری از مشارکت اقتصادی در انتخابات وجود دارد که موسوم به SuperPACs است که در آن محدودیتی برای مشارکت وجود ندارد. این شیوه مشارکت در واقع با فشار نهادهای بزرگ اقتصادی، به صورت قانونی از سال ۲۰۱۰ امکان پیدا کرد.

البته در شیوه SuperPAC، خود نامزد نمی‌تواند کمک را مطابق میل و سیاست خود صرف کند و مصرف پول را یک شخص نزدیک به نامزد باید مدیریت کند. تفاوت دوم این است که نام اشخاصی که به این صورت کمک اهدا می‌کنند، می‌تواند مخفی بماند. تفاوت بعدی هم این است که معمولا از این کمک‌های برای تبلیغات مثبت به نفع یک نامزد استفاده نمی‌شود بلکه معمولا برای تبلیغات منفی علیه نامزد رقیب استفاده می‌شود. مسلم است که تبلیغات منفی در بسیاری از موارد مؤثرتر از تبلیغات مثبت عمل می‌کنند، یک تبلیغ منفی، می‌تواند تأثیرگذارتر از ۱۰ تبلیغ مثبت باشد.

تصویری از یکی از آگهی‌های منفی علیه رامنی

منبع: با تلخیص از یک پزشک

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.