سختی ساخت یک برند انسان‌محور / مشکلات کسب‌وکارها یکی، دوتا نیست

برای طراحی محتوا و راهبرد بینش رویداد برند کارفرمایی در سه هفته گذشته با بسیاری از مدیران ارشد کسب‌وکارهای نوآور کشور گپ زدم و مشورت کردم و تلاشم این بود که ببینم کدام مسائل این روزها برایشان دغدغه بیشتری ایجاد کرده است. دغدغه‌ها و گرفتاری‌های کسب‌وکاری در حوزه منابع انسانی هم یکی، دو تا نیست.

از مهاجرت که زخم بزرگ و بازی است بر پیکر این فضا گرفته تا تأثیر حملات مجازی به شرکت‌های بزرگ روی کارکنان آنها، از بحران‌های مرتبط با اخراج‌های فله‌ای تا کمبود جدی مهارت‌های مورد نیازشان و…؛ دردها و رنج‌های سازمان‌ها کم نیست. به همه اینها اضافه کنید ناامیدی و رخوتی را که روی پوست جامعه کشیده شده و آدم‌ها را مدام تشویق می‌کند به رفتن یا به کاری‌ نکردن. به ایستادن در حاشیه گود و دامن برچیدن و خود را فارغ‌ کردن از هجمه‌ها و یأس‌ها و… .

اما چیزی که در این گفت‌وگوها برجسته‌تر دیدم، این بود که اگر همه مسائل مرتبط با برند کارفرمایی و منابع انسانی را از زاویه دید کارکنان ببینیم، بحران عمیق‌تر هم می‌شود؛ اینکه در روزهایی به سر می‌بریم که آدم‌ها بیشترین انتظارشان از سازمان و شرکت‌شان این است که زیست انسانی آنها را ببینند و درک کنند و برای حفره‌ها و چالش‌های زندگی‌شان با آنها همراهی و همدلی کنند.

این چیزی است که باید نسخه بومی آن را پیدا کنیم. باید با یکدیگر، نه به‌عنوان کارفرما و نیروی کار، بلکه به‌عنوان ایرانی‌های خسته و کم‌امید در روزهایی که از اقتصاد تا بسیاری دیگر از متغیرهای جامعه جان و حالی برایمان نمی‌گذارد، حرف بزنیم.

مدام حرف بزنیم و هدف‌مان این باشد که حال یکدیگر را بهتر کنیم. یا حداقل اگر نمی‌توانیم بهتر کنیم، بدتر نکنیم. کار سختی است که باید در مواجهه با مفهوم برند سازمان یا منابع انسانی، به‌خصوص در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ که هیچ نشانه‌ای از بهبود اوضاع شرکت‌ها نمی‌بینیم، تمرکز بیشتری روی آن بگذاریم؛ مأموریتی که دیگر نه یک ژست برای برندسازی در شبکه‌های اجتماعی، که رسالتی است انسانی. از همین روست که فکر می‌کنم این روزهای سخت و طاقت‌فرسا شاید بهترین زمان برای انسان‌محور کردن کسب‌وکارهایمان باشد.