پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
احسان مدیری مدیرعامل شرکت نانوتراشه پارس / پس از کمی دقت در شعارهای انتخاباتی در دوره‌های گذشته انتخابات نظام صنفی و همچنین برنامه‌های ارایه شده از برخی از کاندیداهای محترم ششمین دوره انتخابات سازمان بر آن شدم که کمی پا را فراتر از برنامه های کوتاه مدت و مقطعی بگذارم . این در حالی است که برای بقای سازمان به برنامه های کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت نیاز داریم و باید آنها را تهیه و در دستور کار قرار دهیم. درباره مشکلات صنف رایانه و روش‌های حل سریع و مقطعی دوستان گرامی به تفصیل فرمو‌ده‌اند و اتفاقا بعضا تبدیل به مسابقه‌ای شده است که چه کسی می‌تواند با یک کار فوری شرایط را تغییر دهد. اما فرا تر از این شرایط قصد دارم مشاهداتم را از وضع موجود صنف رایانه‌ای کشور را در دو یادداشت بیان کنم، که بخش اول آن را در ادامه می‌خوانید.
بعد از گذشت ۳۸ سال از عمر شناسنامه‌ای و بیش از ۲۰ سال سابقه کار در این حوزه به این تجربه رسیدم که اگر برای رسیدن به جایی که هستیم ۱۵ سال طول کشیده است برای اصلاح آن حداقل ۵ سال زمان نیاز است. اگر امروز شروع نکنیم ۵ سال دیگر متوجه می شویم که عملا درجا زده‌ایم و کماکان با همان مشکلات قدیمی دست و پنجه نرم می‌کنیم.
من در هیات مدیره نظام صنفی رایانه‌ای خراسان رضوی و تهران و کمیسیون‌های مختلف در دوره‌های گذشته مشاهده کردم جز افرادی پاکدست ودوست داشتنی و دلسوز حضور نداشتند و شخصا خطایی از ایشان ندیده‌ام .البته که شیطنت‌های یک نفر در صنفی بزرگ همیشه بوده و خواهد بود و نمی توان به حساب کل صنف منظور کرد. آنچه که مرا همواره آزار میداد این است که افراد بدون چشم داشت می‌آمدند و کلی تلاش می‌کردند و بی‌انگیزه از دور خارج می‌شدند. خوشحالی اکثر بزرگواران شبکه‌ای از دوستانی است که به واسطه حضور در سازمان ساخته‌اند و بعضا با آنها داد و ستد کرده‌اند و سودی مقطعی بدست آوردند . برای این موضوع راهکارهای بهتری وجود دارد که نیاز به این همه اتلاف انرژی و زمان نیست!
آنچه ما از ابتدا در تشکیل تیم هم آفرینی صنفی به آن اعتقاد راسخ داشتیم تحولی واقعی و بنیادین و بر مبنای صداقت و دوستی با همه ذینفعان صنف بوده است. چنانکه دوستانی ما را محکوم به طرفداری از جریان خاص یا افرادی خاص کردند و با بازی کردن با الفاضی چون خصولتی و دولتی و … قصد تخریب داشتند و همچنان می‌پندارند که در ابتدای راه هستند و باز می‌توانند با شعارهایی که مشکلات روز مره اهالی صنف را ظاهرا حل و فصل می‌کند می‌توانند صنفی که به روزهای بلوغش نزدیک می شود را قل قلک دهند. صنف جوان رایانه امروز در این مرز بوم دیگر در نسل ۲ گیر نکرده است. امروز ما نسل ۳ قدرتمند(دهه شصتی‌ها) و نسل 4 زیرک (دهه هفتادی‌ها) و نسل 5 زیرک (دهه هشتادی‌ها) را داریم. این ۳ نسل دیگر مرز بندی نمی‌فهمد دیگر برایش مرزهای جغرافیایی جایگاهی ندارند چرا که در دنیای مجازی بدون مرز زندگی می کند. کسانی که مهاجر به این دنیا هستند در درک قوانین و رفتارهای این نسل‌ها عاجزند و هر رفتار اهالی این دنیا را بی ادبی و گستاخی می‌پندارند. به نظرمیرسد ادب و احترام در این دنیا واقعی‌تر و صادقانه‌تر است. می‌گوییم ما را هم بازی دهید چرا همه جا شما هستید ؟ جای ما در بازی کجاست ؟ ما کی می‌خواهیم پخته شویم ؟ چرا نمی‌گذارید ما هم نفس بکشیم ؟ این خانه متعلق به همه ماست !
در جواب به منی که چشمانم را در مقابل مانیتورهای CRT با برنامه نویسی پاسکال وسی و بیسیک و… ضعیف کردم می‌گویند، اینجا خانه نرم افزاری‌هاست! آن یکی می‌گوید چند تاصندلی مال سخت افزاری‌هاست! دیگری می‌گوید شبکه‌ای‌ها و دیتا سنتری‌ها برتر هستند و باید بر صندلی ریاست تکیه بزنند و دیگری دنبال سهم خواهی کمیسیون و دوستان خودش است. این نگاه‌ها تحول می‌خواهد! با کپی و پیست کردن کلمه تحول و جوانگرایی و … از روی دست دیگران مگر می‌شود نگاه‌ها را عوض کرد.همه شعار جانشین پروری می‌دهند ولی در عمل هیچ . در بخش دوم این یادداشت به راه حل‌ها می‌پردازم.