راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

چهارمین انقلاب صنعتی به دنبال چیست؟ / مروری بر صنعت 4.0

سامان صفایی صادق؛ کارشناس بانکی / صنعتی شدن جهان در اواخر قرن هجدهم با ظهور قدرت بخار و اختراع نیروی برق آغاز شد و کالاهای تولیدی را تغییر داد. یک قرن بعد، خطوط برق و خطوط مونتاژ، تولید انبوه را ممکن ساخت در دهه 1970، سومین انقلاب صنعتی آغاز شد زمانی که پیشرفت در اتوماسیون رایانه‌ای توانست ما را به برنامه‌ریزی ماشین‌ها و شبکه‌ها متصل کند. در ادامه شرح مختصری از تاریخچه انقلاب صنعتی را معرفی خواهیم کرد.

 

اولین انقلاب صنعتی: صنعت 1.0

در اولین انقلاب صنعتی که در دهه 1760 آغاز شد و تا سال 1830 ادامه یافت، تولید از قدرت فیزیکی به قدرت ماشینی تغییر یافت. ماشین آلات با استفاده از انرژی بخار در طول این روند منجر به افزایش حجم تولیدات و بهبود کیفیت شدند. در دوران کوتاهی انقلاب صنعتی در انگلستان شروع و به کل اروپا و ایالات متحده تسری یافت. این تغییرات رادیکال در تولید، به طور قابل توجهی باعث تغییر دنیای اقتصاد و ساختار اجتماعی گردید. طول عمر متوسط  و جمعيت افزايش يافت. علاوه بر این، زندگی روزمره به مراتب آسانتر گردید، بنابراین کیفیت زندگی نیز افزایش یافت.

 

انقلاب صنعتی دوم: صنعت 2.0

پس از تولید در طی اولین انقلاب صنعتی؛ مکانیزه شدن، پیشرفت فن آوری و گذار به انقلاب صنعتی دوم آغاز شد. این دوره بین 1840 و 1870 نیز به عنوان انقلاب تکنولوژیک شناخته شده است. وقتی انقلاب تکنولوژیک ظاهر شد، حمل و نقل در این دوران با راه آهن بهبود یافت. تسهیل حمل و نقل به طور قابل ملاحظه ای عرضه مواد اولیه را بهبود بخشید و اطمینان داد که محصولات به بازارهای جدید و دور افتاده نیز تحویل داده می شود. در انقلاب صنعتی دوم، هنگامی که تکنولوژی الکتریکی در اختیارتولید قرار گرفت، این تکنولوژی جدید نسبت به قدرت بخار برتر بود و باعث شد ماشین ها پیشرفته تر و تولید به میزان قابل ملاحظه ای افزایش یابد. بنابراین، جهان از مفهوم تولید انبوه آگاه شد. مواد اولیه آهن و فولاد گسترده شد و به توسعه صنایع سنگین منجر گردید. انگلستان، آلمان، ایالات متحده آمریکا و ژاپن به عنوان تولید کنندگان پیشرو در صنایع سنگین تبدیل شدند.

 

سوم انقلاب صنعتی: صنعت 3.0

در نیمه اول قرن بیستم، دو جنگ جهانی بزرگ آغاز شد. بنابراین، صنعتی شدن و پیشرفت تکنولوژیکی نسبت به دوره های گذشته کاهش یافت. در این روند کاهش رشد اقتصادی، پیشرفت های اقتصادی منفی مانند بحران جهانی در سال 1929 در بسیاری از کشورها و به ویژه کشورهای صنعتی رخ داد. دهه 1950، زمانی که تکنولوژی دیجیتال توسعه یافت، پایه های سوم انقلاب صنعتی را بنیان گذاشت . یکی دیگر از پیشرفت های مهم در انقلاب صنعتی سوم توسعه فن آوری های ارتباطی همراه با ابر رایانه بود. محصولات کوچک و کاربردی با استفاده از رایانه ها و فن آوری های ارتباطی در فرایندهای تولید وارد زندگی روزمره ما می شوند. در این فرایند، ماشین ها نه تنها بر زندگی روزمره ما غلبه داشتند، بلکه نیاز به قدرت انسانی در زندگی را نیز از بین بردند.

 

چهارم انقلاب صنعتی: صنعت 4.0

در چهارمین انقلاب صنعتی، ماشین‌ها شروع به مدیریت خود و فرآیند تولید کردند، بنابراین دیگر نیازی به نیروی انسانی نداشتند. ماشین آلات این اتوماسیون را به فناوری های رایانه، ارتباطات و اینترنت وابسته می دانند. این فناوری پیشرفته، به نام اینترنت اشیا (IoT)، به یک کارخانه محصول اجازه می دهد تا تقریبا خود را مدیریت کند. چهارمین انقلاب صنعتی یا صنعت 4.0 اولین بار توسط بوش در نمایشگاه هانوفر در سال 2011 معرفی شد.

امروزه انقلاب صنعتی چهارم، اقتصاد، شغل و حتی جامعه را نیز تغییر می دهد. تحت عنوان «صنعت 4.0»، بسیاری از فن‌آوری‌های فیزیکی و دیجیتالی از طریق تحلیل، هوش مصنوعی، فن آوری های شناختی و اینترنت اشیاء (IoT) قادر به تصمیم گیری آگاهانه‌تر هستند، ترکیب می شوند. شرکت های دیجیتال می توانند اطلاعات را در ارتباط با، تجزیه و تحلیل و استفاده از داده ها برای انجام اقدامات هوشمندانه در دنیای فیزیکی، به کار گیرند. به طور خلاصه این انقلاب، تکنولوژی هوشمند و متصل را نه تنها در داخل سازمان، بلکه در زندگی روزمره ما نیز جاسازی می کند.

اصطلاح “صنعت 4.0” به معنای چهارمین انقلاب صنعتی است. به عنوان یک سطح جدید سازماندهی و کنترل زنجیره ارزش و چرخه عمر محصول، آن را به عنوان نیاز به مشتری به طور فزاینده ای مورد توجه قرار می دهد. این چرخه در ایده محصول شروع می شود، سفارش را به نمایش می گذارد و از طریق توسعه و تولید، تا رسیدن محصول به مشتری نهایی، گسترش می یابد و با بازیافت و به دست آوردن تمام خدمات حاصل می شود. اساس چهارمین انقلاب صنعتی، در دسترس بودن تمام اطلاعات مرتبط در زمان واقعی است، با اتصال همه موارد درگیر در زنجیره ارزش، توانایی به دست آوردن کمترین ارزش افزوده در هر زمانی از داده ها نیز، حیاتی است. اتصال افراد، اشیاء و سیستم ها، ایجاد ارتباطات ارزش افزوده پویا، خود سازماندهی و بهینه در زمان واقعی را در بین شرکت ها ایجاد می کند. این موضوع می تواند با توجه به معیارهای مختلف مانند هزینه ها، در دسترس بودن و مصرف منابع بهینه سازی شود.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.