پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
ابراهیم نصیری بنیان‌گذار و مدیرعامل ایمنتا / هیچ‌گاه نمی‌توان تقلب‌های بیمه‌ای را به صفر رساند اما می‌توان برای کاهش آثار زیان‌بار تقلب تلاش کرد. این جمله بین تمام متخصص‌های تقلب‌های بیمه‌ای جهان مورد قبول است، اساساً بحث مبارزه و کاهش تقلب مطرح است و همه ما می‌دانیم که حذف کامل امر ممکنی نیست.
بد نیست نگاهی کوتاه به موضوع تقلب در صنعت بیمه ایران داشته و دلایل کم‌کاری همچنین بی‌انگیزگی جهت شروع مبارزه جدی را به‌صورت اجمالی بررسی کنیم. اخیراً یکی از کارشناسان بیمه مرکزی ج.ا.ا صحبت‌هایی مطرح کرده است که حدوداً 30 درصد از خسارات رشته ثالث تقلبی هستند. با فاصله چند روز یکی دیگر از مدیران عامل صنعت بیمه اشاره به این مورد کرده و ضمن تأیید تلویحی گفته‌اند که خسارت‌ها در رشته‌های ثالث و درمان افزایش شدیدی پیدا کرده است.
در سال 88 که خسارت‌های تقلبی در رشته ثالث بحث داغی در محافل بیمه‌ای شده بود، این‌جانب با مراجعه به بعضی از کارشناسان و مدیران صنعت بیمه از ضرورت آغاز مبارزه جدی و سیستماتیک با امر تقلب صحبت کردم و بارها در قالب جلسات متعدد به‌ضرورت این امر اشاره کردم که متأسفانه به دلایل مختلف مورد استقبال قرار نگرفت اما همان‌طور که مشاهده می‌کنیم مبارزه سیستماتیک با تقلب‌های بیمه‌ای مسئله‌ای نیست که با دست‌کم گرفتن و یا بی‌اهمیت قلمداد کردن آن بتوان صورت مسئله را حذف یا از تبعات مادی و معنوی آن در امان بود.
چرا مسئله به این مهمی هرگز در صنعت بیمه ایران به‌طور جدی مورد بحث و بررسی قرار نمی‌گیرد؟ موارد زیر می‌تواند پاسخ‌هایی برای این سؤال باشد:
- نداشتن برنامه جامع مبارزه با تقلب بیمه‌ای
- اکتفا کردن به روش‌های سنتی کشف تقلب
- نبود آمار دقیق از میزان خسارت مستقیم و غیرمستقیم تقلب‌های بیمه
- تقلب ذاتاً پویاست بنابراین هیچ طرحی قابلیت اثرگذاری مطلوب در درازمدت را ندارد
چه زمانی شاهد افزایش رشد تقلب خواهیم بود؟ اصولاً کارشناسان تقلب بیمه‌ای ارتباط معناداری بین شرایط اقتصادی جامعه با شدت و تواتر تقلب را قبول داشته و از قبل با بررسی‌هایی آمادگی لازم را ایجاد می‌کنند که متأسفانه بعید به نظر می‌رسد در صنعت بیمه ایران به این مورد توجه شده باشد.
متاسفانه شرکت‌های بیمه با سرشکن کردن هزینه‌های تقلب در حق بیمه اخذ شده هزینه‌های تقلب را مستقیماً از جیب بیمه‌گذاران گرفته که این هم باعث کاهش انگیزه لازم برای آغاز مبارزه و تشکیل سازوکارهای مقابله با تقلب‌ها می‌شود. جای نگرانی نیست اگر این اتفاق مقدمه‌ای برای بررسی‌های جدی و ورود به عرصه مبارزه علمی و سیستماتیک شود. درهرحال به نظر می‌رسد آنچه در کشور ما در حال وقوع هست با آنچه در جوامع پیشرفته اتفاق می‌افتد فاصله زیادی دارد.
بنابراین توصیه می‌شود با استفاده از راهکار‌های فناورانه محور و تشکیل سازوکار‌هایی حرفه‌ای در این خصوص فعالیت‌های جدی شکل بگیرد. قبل از آغاز هر مسیری به نظر می‌رسد رعایت این موارد بتواند کمک‌کننده باشد:
- پیشگیری از تقلب مقدم بر کشف تقلب است. پس تأکید بر ارائه راهکار‌ها، دستورالعمل‌ها و روش‌های پیشگیرانه ضروری می‌کند.
- سازمانی مستقل جهت پایش، پیشگیری و کشف تقلب که عمده فعالیت‌ها را بر مبنا فناوری و روش‌های مشابه انجام می‌دهد ضرورت تأسیسش بسیار جدی به نظر می‌رسد.
- تقلب بیمه‌ای همان‌گونه که از اسمش پیداست منحصر به شرکت خاصی نیست و مستقیماً صنعت بیمه را هدف قرار می‌دهد. پس اتحاد شرکت‌های بیمه برای همگرایی و روش‌های هدفمند همچنین به اشتراک‌گذاشتن تجربیات موفق شرکت‌ها را می‌طلبد.
- تقلب تابعی از انگیزه و فرصت است، در دوران رکود اقتصادی توجه و آمادگی صنعت بیمه در موضوع تقلب ضروری‌تر است.
قطعاً مدیران دوراندیش به تأثیر کاهش تقلب در صنعت بیمه و آثار مثبت فراوان آن برای ذینفعان این صنعت آگاهی دارند. بنابراین هزینه کردن جهت استفاده از روش‌های علمی و سیستماتیک نه‌تنها سرمایه‌گذاری، که منافع آن در بلندمدت مستقبما صنعت بیمه را بهره‌مند خواهد کرد.
