راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

وابستگی، تا کی؟

اگر شما هم، در روز چند ساعت در معرض خبرهایی قرار گیرید که مضمون بیشتر آن‌ها تغییر است، از اینرسی موجود در ایران شگفت‌زده می‌شوید. شاید خبرهایی که از برخی تغییرها در دنیا به گوش ما می‌رسد، خیالاتی بیش نباشد، اما هرچند وقت یک‌بار بخشی از این خبرها در دوروبر ما جامه حقیقت می‌پوشند و باور این‌که این خبرها دروغ و ساختگی باشند شدنی نیست.

البته در ایران‌هم تغییر به اندازه کافی دیده می‌شود و دور و بر ما چیزهای زیادی در حال تغییر هستند. الحق و الانصاف خدمات بانکی در سال‌های گذشته مدام ازنظر کیفیت روبه‌رشد بوده و ما هر روز شاهد خدمات بهتری نسبت به گذشته بودیم؛ اما این کافی نیست. بماند که ناهمگونی استفاده مردم از این خدمات و اختلافی که بین مردم در شناخت و از فناوری وجود دارد هم به اندازه اختلاف طبقاتی و فاصله فقیر و غنی آزاردهنده است.

دانش و شناخت مردم نسبت به خدمات بانکی در سطح قابل قبولی نیست و فعلا هم در روی همین پاشنه می‌چرخد. بیایید خودمان را گول نزنیم؛ جز در برخی بخش‌های نرم‌افزاری، دستاورد قابل قبولی در دیگر حوزه‌ها نداشته‌ایم. همین دستاوردهای اندک را هم اگر نخواهیم از روی غرور نگاه کنیم و تگ‌هایی مانند کارآفرینی و دستاورد ایرانی به آن نزنیم، به سختی قابل رقابت با نمونه‌های بین‌المللی هستند و فعلاً در شرایط گلخانه‌ای در کنار هم کار و فعالیت می‌کنیم.

بی‌انصافی نکنیم! اوضاع در بخش‌های دیگر بدتر از این است. راه دور نمی‌رویم و به صنعتی مانند خودرو اشاره نمی‌کنیم. در همین فناوری اطلاعات هنوز نتوانسته‌ایم در زمینه نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای تلفن‌های همراه، جای خاصی را پر کنیم. هنوز شاهد رژه برندهای غیرایرانی هستیم و نهایتاً می‌توانیم فروشنده موفق این برندها باشیم و بس.

در صنعت بانکی اوضاع بهتر است؛ اما همین کورسوی امید وابستگی شدیدی به تنفس در فضای گلخانه‌ای دارد و درصورتی‌که سقف و دیوارهای شیشه‌ای این گلخانه برداشته شود، بادهای تغییر هر آن چه کاشته‌ایم را نابود می‌کند. البته اوضاع انقدر خراب هست که مدام به هم سفارش کنیم به نان شب‌مان بچسبیم که فردا فعلاً نرسیده است؛ اما ترس بزرگی وجود دارد که همه سعی می‌کنیم آن را ندیده بگیریم؛ یادمان باشد که توجه نکردن به درد، چاره و راه درمان نیست. روی صحبتم در این شرکت با فرد، گروه، شرکت و نهاد خاصی نیست. فقط تذکری است به خودمان که یادمان باشد همه سوار یک کشتی هستیم و این راهی که می‌رویم ما را به جایی نمی‌رساند.

 رضا قربانی

منبع: هفته‌نامه عصر ارتباط؛ شماره 685

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.