راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

آیا توجه به استارتاپ‌ها‌ی مالی و بانکی یک ژست است؟

روزهای گذشته رویداد تک‌ران در کنار رویداد تراکنش برگزار شد و فضایی فراهم شد که استارتاپ‌ها‌ی مالی و بانکی خودی نشان دهند. در هفته جاری رویداد هکاتون را داریم و در هفته‌های بعد هم رویداد «این‌بانک» و تریگ‌آپ را. پس تا همین جا حداقل چند شرکت بزرگ صنعت بانکداری و پرداخت ایران ظاهراً اهمیت استارتاپ‌ها را درک کرده‌اند و هرکدام به نوعی تلاش می‌کنند روی خط باشند. اما آیا این همه آن چیزی است که ما باید از این معدن جدید استخراج کنیم؟ معدن جدید چقدر پتانسیل دارد و تا امروز ما چقدر آن را درک کرده‌ایم؟ با قبول اینکه شرکت‌های حوزه بانکی حاصل نوآوری‌ها و استقامت فراوان در سال‌های گذشته هستند و زمانی شرکت‌های نوآور کوچکی در فضای نسبتاً سنت‌زده بانکداری ایران بودند، به مرور رشد کردند و به شرکت‌هایی تنومند تبدیل شدند. تقریباً همه شرکت‌های بزرگ فناوری‌های بانکی ایران امروز به این نتیجه رسیده‌اند که ادامه راه به تنهایی امکان ندارد و برای اینکه بتوانند از عهده تأمین نیازهای هر روز در حال افزایش مشتریان بربیاییند چاره‌ای ندارند جز اینکه درهای مراکز خلاقیت را برای بیرون باز کنند. بیرونی که تا دیروز ناامن تصور می‌شد و پر از بیماری و ویروس. کاری که پیش از این شرکت‌های بزرگ جهان مثل اپل و گوگل انجام دادند و  نتیجه هم گرفتند. حالا ما هم به این فکر افتاده‌ایم که از این فضا چیزی برای خودمان برداشت کنیم و در برابر تغییرات بی‌تفاوت نباشیم. اما چقدر از اعماق «قلب کسب‌وکاری‌مان» به این تغییر ایمان داریم؟ آیا این تمایل به دنیای جدید ژستی است ناگزیر برای همراهی با تغییراتی که آن را حس کرده‌ایم یا «قلب کسب‌وکاری» ما مجبورمان کرده با این مسیر همراه گردیم؟

استارتاپ و نوآوری یک چالش است و برای بسیاری از سازمان‌ها و حتی بانک‌های ما مثل سم می‌ماند. ما کمتر به این فکر کرده‌ایم که آیا نوآوری همیشه خوب است؟ آیا در همه حال باید به دنبال نوآوری رفت یا بین نوآوری و پایداری سرویس در بسیاری از مواقع این پایداری سرویس است که مهم است. در هر حال به نظر می‌رسد هم نوآوری مهم است هم پایداری سرویس. شرکت‌های بزرگ ما در طول سال‌های گذشته و با خون دل خوردن توانسته‌اند کیفیت سرویس‌هایشان را افزایش دهند. اما امروز همه به این رسیده‌ایم که فقط کیفیت و تداوم سرویس مهم نیست. بلکه نوآوری و آن چیزی که بیشتر این روزها مد شده یعنی تجربه کاربری چیزی است که نباید در سرویس از قلم بیفتد و شرکت‌های بزرگ هم خوب درک کرده‌اند که خودشان به تنهایی نمی‌توانند تجربه کاربر را غنی کنند.

احتمالاً حضور جوان‌های خام و پرانرژی در کنار شرکت‌های بزرگ ترکیب خوبی خواهد شد. اما آن چیزی که باید این دو موجود نچسب را به هم بچسباند چیزی نیست جز «قلب کسب‌وکاری». اگر چیزی به جز «قلب کسب‌وکاری» این دو موجود را به هم بچسباند تا این یادداشت تمام نشده این دو از هم جدا می‌شوند!

رضا قربانی

منبع: هفته‌نامه عصرارتباط

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.