راه پرداخت
رسانه فناوری‌های مالی ایران

درس مهم فوتبال و والیبال برای مدیران ارشد فناوری در ایران

فوتبال ایران برخلاف انتظار‌ها در برابر آرژانتین بزرگ قوی ظاهر شد. انتظار از تیم ایران در برابر آرژانتین باخت بود. اما ایرانی‌ها انقدر خوب بازی کردند که اکنون بسیاری در ایران حسرت می‌خورند که چرا این بازی را باختیم. به نظر می‌رسد آن چه که تیم ایران را یک گام به جلو برد حضور مربی کارکشته‌ای مانند کارلوس کیروش بوده است. کسی که در ایران انواع فشارها و بداخلافی‌ها بر او روا شد و حتی شنیده شده که بعد از جام جهانی او را نمی‌خواهند. والیبال هم این چنین است. والیبال ایران برخلاف انتظار‌ها چنان قوی شده که در برابر تیم‌های قوی جهان محکم ظاهر می‌شود و کوچک‌ترین جایی برای حسرت خوردن باقی نمی‌گذارد. نقش ولاسکو در این تحول هم بر کسی پوشیده نیست. اما این دو چه ارتباطی به بانکداری و پرداخت الکترونیک دارد؟ بانکداری و پرداخت را چه به ورزش!

بانکداری و پرداخت تافته جدا بافته نیست. تراکنش موضوع محوری زندگی مردم جهان و البته ایران است. تراکنش بالاترین سطح ارتباط است و قوی‌ترین تراکنش‌ها در صنعت بانکداری و پرداخت الکترونیک ایران فرصت ظهور پیدا کرده است. اما چرا کسانی که تراکنش‌ها را برای مردم آسان می‌کنند باید از ورزش درس بگیرند؟ متاسفانه هنوز ساختار مسلط بانکداری و پرداخت الکترونیک ایران دولتی است. متاسفانه هنوز دولت در ابتدا و انتهای راه ایستاده و همه را با خود هماهنگ می‌کند. برخلاف روند مورد انتظار که دولت باید به نقش نظارتی خود بپردازد، از مدت‌ها پیش خودش وارد بازی و میدان شده است و به این آسانی ول کن ماجرا نیست. تا پیش از این در ورزش هم چنین بوده. روحانی در گزارش صد روزه خود حرف مهمی زد. گفت که ورزش ایران در این ۱۰۰ روز چقدر پیشرفت کرده و جالب است که آنها دقیقا هیچ کاری در ورزش نکرده‌اند. فقط کار را به کاردان سپرده‌اند و گذاشته‌اند ورزشی‌ها خودشان ورزش را مدیریت کنند. متاسفانه در بخش‌های دیگر هنوز این اتفاق رخ نداده. هنوز می‌ترسیم فرهنگ را به دست فرهنگی‌ها بسپریم. تصور می‌کنیم بسیاری از کسانی که در فرهنگ فعالیت می‌کنند به اندازه کافی فرهنگی نیستند. هنوز تصور می‌کنیم بسیاری از کسانی که در حوزه فناوری فعالیت می‌کنند را باید دست و پا بسته نگه داشت. هنوز تصور می‌کنیم مدام باید از طریق آئین‌نامه و بخشنامه، همه چیز را جلو ببریم. هنوز تصور می‌کنیم فناوری با روش‌های قدیمی از مد افتاده جلو می‌رود. به دلیل حاکمیت گسترده دولت بر بخش‌های مختلف، فناوری در ایران گردنه‌های پر پیچ و خمی دارد که به آسانی نمی‌توان از آنها رد شد. هنوزبا حداقل‌ها جلو می‌رویم.

مطمئنا کسی شک ندارد که دولت‌ها بر فناوری حاکمیت دارند که اگر این طور نبود ما شاهد تحریم فناوری‌ها نبودیم. اما ما دچار تحریم دوگانه شده‌ایم. ما در ایران خودمان خودمان را تحریم کرده‌ایم و این دردناک‌تر است. چند روز پیش که وزیر فناوری اطلاعات آذربایجان به ایران آمده بود برای بازدید به شرکت توسن رفت. او که دستاوردهای این شرکت را دیده بود تعجب خودش از این همه پیشرفت ایرانی‌ها را پنهان نکرد و حرف مهمی زد. گفت تصور نمی‌کردم جایی پرداخت الکترونیک باشد اما ویزا و مستر کارت نباشد. ما در سال‌های گذشته کارهای خوبی کرده‌ایم که با تنگ‌نظری‌ها و فشارهای بی‌دلیل خودمان را از توسعه بیشتر در آنها محروم می‌کنیم.

این حق مردم ایران است که از آخرین و بهترین فناوری‌های نرم‌افزاری و سخت افزاری که زندگی آنها را آسان می‌کند استفاده کنند. اما تحول رخ نمی‌دهد مگر این که دست پنهان دولت در فضای فناوری ایران کوتاه شود. بازار آزاد نسخه درمان ماست. چیزی که اما و اگرهای بسیاری درباره آن مطرح می‌شود و ریشه بسیاری از این اما و اگرها هم از درون دولتی‌ها شنیده می‌‌شود. صحبت‌های معاون اول رئیس جمهور امیدورمان کرده که تغییراتی در راه است.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.