پایگاه خبری راه پرداخت دارای مجوز به شماره ۷۴۵۷۲ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بخشی از «شبکه عصر تراکنش» است. راه پرداخت فعالیت خود را از دوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۰ شروع کرده و اکنون پرمخاطب‌ترین رسانه ایران در زمینه فناوری‌های مالی، بانکداری و پرداخت و استارت‌آپ‌های فین‌تک است.
فرنود حسنی؛ در حالی که فقط چند روز از پیروزی قاطع حسن روحانی در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران می‌گذرد و رییس جمهور منتخب ملت در حال دید و بازدید با حضرات و سران است گمانه زنی‌های بسیار برای شناخت ترکیب کابینه دولت تدبیر و امید آغاز شده است. در این میان گروه‌های مختلف سیاسی و ارگان‌های رسانه‌ای آنها فراخور دیدگاه‌ها و بعضا منافع خود لیست‌هایی را منتشر می‌کنند تا بتوانند اثری هر چند کوچک بر نگرش‌ها و تصمیم گیری‌های مشاوران و نزدیکان حسن روحانی بگذارند.
اما به راستی چه کسانی شایستگی این را دارند که به عنوان وزیر در مسند خدمت به مردم بنشینند و با کلیدهای تخصصی قفل‌های حوزه کاری خود را به روی مردمی که با هزاران امید رای به تدبیر روحانی داده‌اند بگشایند؟
اگر کمی به عقب بازگردیم و دوره‌های مختلف ریاست جمهوری به ویژه پس از جنگ را بررسی کنیم خواهیم دید که با اتمام کار جنگ و جدی شدن تمرکز دولت‌ها به امور مختلف، هر دولتی فراخور شرایط زمانی یک رویکرد محوری برای خود برگزید و این رویکرد اندک اندک تبدیل به شعار و نقطه عطف آن دولت شد به طور نمونه دولت هاشمی, دولت سازندگی نامیده شد و طبیعی بود که به دلیل هشت سال جنگ تحمیلی نیاز بود تا خرابی‌ها و اثرات ناشی از این رویداد در یک فرآیند بازسازی زدوده شود و عقب‌ماندگی‌های کشور در امور زیربنایی جبران شود به همین دلیل بود که وزارتخانه‌هایی مانند نیرو, جهاد و کشاورزی و مسکن آن زمان‌ها در زمره وزارتخانه‌های بسیار فعال بودند در دولت بعدی وقتی محمد خاتمی زمام امور را به دست گرفت ایران دیگر آن کشور جنگ زده و تخریب شده نبود و زیرساخت‌های نسبتا خوبی داشت ولی از منظر توسعه سیاسی و فرهنگی دچار محدودیت‌هایی بود که این هم به دلیل مشغله مردم و نظام در امور مهمتری مانند جنگ و بازسازی پس از جنگ بود.
با درک این فضا بود که خاتمی وارد عرصه شد و از همان روزهای نخست ریاستش بر جمهور پاشنه آشیل دولتش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد تا با ایجاد زمینه‌های آزادی مطبوعات و فعالیت احزاب و …بستر توسعه سیاسی را فراهم سازد و سرانجام نیاز تمرکز بر همین حوزه بود که ضربه‌های بسیاری را به او و دولتش زد تا جایی که پای وزیر فرهنگ به استیضاح در مجلس باز شد و در نهایت احمدی نژاد پس از دریافت سکان قوه مجریه سوی چراغ آینده دولتش را متوجه خارج از کشور کرد تا با پرداختن جدی به مسایل بین المللی مانند انرژی هسته‌ای و اسرائیل و…پاشنه آشیل دولتش بر محور روابط خارجه مانند دبیرخانه شورای امنیت ملی و وزارت خارجه متمرکز شود که همین بخش نیز سرآغاز مقاومت‌هایش علیه بخشی از نظام بود. تغییر دبیر شورای امنیت ملی وعزل غیر منتظره وزیرخارجه در میان یک جلسه رسمی از جمله این پیامدها بود. اما اکنون حسن روحانی با شعار ایجاد دولت تدبیر و امید رای خود را از مردمی گرفته است که هشت سال پیش با وعده رویت پول نفت بر سر سفره‌های خود به او اعتماد کرده اند.
با مروری بر مناظره‌های هشت کاندیدا و تحلیل محتوای آنها می‌توان به این مساله پی برد که بیشتر زمان مناظره‌ها را حتی در بخش‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نیز مقوله اقتصاد تشکیل می‌داد و همه نامزدها سعی داشتند از این دریچه مباحث خود را طرح و تحلیل کنند.
این رویکرد جدی به مقوله اقتصاد مسئولیت و حساسیت انتخاب تیم اقتصادی دولت یازدهم به ویژه وزیر اقتصاد را بیش از پیش خواهد کرد چرا که بنا به گفته حسن روحانی او یک حقوقدان و سیاست مدار است و شاید علم اقتصاد را به اندازه‌ای که نیاز امروز جامعه ایران است نداند. حضور چهره‌هایی مانند نوبخت، نجفی، جهانگیری، ترکان و غیره در کنار روحانی این مساله را به ذهن متبادر می‌کند که مشت روحانی در آستانه تحویل گرفتن دولت جدید خیلی هم خالی نیست و او سعی دارد با بهره گیری از این افراد با تجربه که در هشت سال گذشته عملا از چرخه اقتصاد و سیاست کنار رفته بودند بتواند راه کارهای کوتاه و بلند مدتی را برای پر کردن چاله‌های کوچک و رفع چالش‌های بزرگ انتخاب کند.
اما علی رغم صبر و شکیبایی فراوان ملت ایران که بزرگوارانه دشواری‌های اقتصادی را تحمل می‌کنند رفع این مشکلات، در گرو دستیبای به یک ثبات نسبی در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی و بین المللی است و صد البته که این دولت نیز باید آمادگی لازم را داشته باشد تا از این باب بارها و بارها توسط مردم و منتقدین مورد پرسش قرار گیرد و لازمه این آمادگی حرکت وزیر اقتصاد و تیم اقتصادی دولت روحانی بر مبنای برنامه‌ای است که شاخص‌های آن با جیب و حال مردم کوچه و خیابان تنظیم شود نه با رنگ خودروهای وارداتی رنگارنگ…
امید است بانی دولت تدبیر و امید، حساسیت مساله اقتصاد را به عدد رای‌های خود و سایر نامزدها (که بی شک این مساله برای هواداران آنها هم حیاتی بوده است ) درک کرده باشد و بتواند برنامه‌ریزی‌های خود را در سطح گسترده صورت و انجام دهد تا در انتهای چهار سال کارنامه اقتصادی روشنی از خود به جای گذارد و کلید تدبیرش چنان درب اقتصاد را بگشاید که بر پاشنه اقبال و روشنی و امید بچرخد.
منبع: پول‌پرس
