تلفن همراه هوشمند، خیر یا شر [یادداشت]

این روزها زیاد شنیده می‌شود که دیگر باید با بانکداری و پرداخت الکترونیک خداحافظی کرد و به بانکداری و پرداخت مجازی درود فرستاد. اکنون نوبت تلفن‌های همراه هوشمند کوچک است که دنیای آینده بانکداری و پرداخت الکترونیک را بسازند. این روزها همه از خوبی‌های تلفن همراه می‌گویند، اما آیا این وسیله سرتاسر خوبی است؟

یکی از نویسندگان وبلاگینا در متنی که در این سایت منتشر کرده در بخشی از آن درباره تلاش برای زندگی بدون تلفن همراه نوشته است:

دان ریزینگر، یکی از نویسندگان وبلاگ Slashgear در این رابطه می‌گوید: پس از مدتی فکر‌کردن تصمیم گرفتم ببینیم ممکن است بتوانم یک هفته بدون تلفن هوشمند سر کنم یا نه. پس بقیه روز و کمی از فردای آن روز را بدون تلفن‌هوشمند گذراندم. خیلی نگذشته بود که دلم خواست دوباره تلفنم را توی دستم بگیرم و همه چیز را چک کنم. طولی هم نکشید که حس کردم دچار حالتی شدم که می‌توان آن را “کمبود تکنولوژی” نامید؛ عکس‌العمل مغزم به نبود چیزی که بی‌نهایت به آن وابسته بودم.

شاید بسیاری از ما حالت کمبود تکنولوژی را احساس کرده باشیم. وابستگی بیش از حد به ابزارهایی که قرار است زندگی ما را راحت‌تر کنند، در صورتی که درست استفاده نشوند به ابزاری برای اعتیاد و ایجاد تغییرات ناخواسته در زندگی ما تبدیل می‌شوند. بسیاری از ما بارها پیش آمده که در مواقعی که هیچ نیازی به تلفن همراه نداریم صرفا از روی بیکاری به سراغ آن رفته‌ایم. در این زمینه به نظر می‌رسد تلفن‌های همراه در حال گرفتن جای تلویزیون هستند.

بنابراین با این که تلفن همراه یکی از مهم‌ترین و شاید مهم‌ترین ابزار در آینده بانکداری و پرداخت الکترونیک است، اما باید به جنبه‌های دیگر آن نیز توجه کرد. رگولاتور، نهادهای قانون‌گذار و مجری قانون، باید به دنبال کارهای پژوهشی در این زمینه باشند. خوب است این بار پبش از فراگیر شدن یک عادت و جا افتادن یک روند به سراغ آن برویم و ابعاد مختلف آن را از نظر فرهنگی تحلیل کنیم. وگرنه اگر به نظاره بایستیم تا چند سال بعد و بعد از جا افتادن عادت‌های غلط به سراغ اصلاح آنها برویم کار جالبی نیست. در این صورت هم آن آش است و همان کاسه که تا پیش از این بود.

رضا قربانی / راه پرداخت